نویسنده: پویا جفاکش

 

بخشی از رساله:

«...ارتباط کوثا با جنگسالاری در افسانه ی شرانه متجلی شده است. مطابق این افسانه، در ابتدا جادوگری ویژه ی زنان صلح طلب بود و آنها پیروان درستکار و دوشیزه ی پیامبر مونث خود به نام سارپانیت معرف به قادیشتو (قدیسه) بودند که به کیش عیشتار الهه ی طبیعت خدمت میکرد و اجنه ای با ظاهر زنانی با دندان های شیر به او یاری میرساندند. در آن زمان، "الوصار" کاهن بزرگ کیش نرگال بود و در این کیش همان مقامی را داشت که قادیشتو در کیش عیشتار. الوصار میخواست جادوی این زنان را به خدمت ارتش کشنده و ظالمش به رهبری "کلنه" درآورد. کلنه که ریشی قرمز رنگ داشت، آنقدر جاه طلب و شرور بود که حتی الوصار هم جرئت نمیکرد به طور کامل به او اعتماد کند مبادا جای خود الوصار را در ارشدیت کیش نرگال بگیرد. الوصار برای رسیدن به هدف خود، به یکی از کاهنه های عیشتار به نام "شرانه" نزدیک شد و او را با گفتارهای خداپرستانه فریفت و کم کم به عمل نامشروع دعوت کرد. شرانه این کار را خلاف سیرت عیشتار خواند. اما الوصار ادعا کرد که خود عیشتار این عمل زشت را با تموز خدای چوپانان و کشاورزان مرتکب شده است و با ریاکار نمایاندن عیشتار، موفق به خام کردن شرانه شد. الوصار وعده داد که هر وقت شرانه به او نیاز داشت، کافی است به کرانه ی غار کوثا بیاید و او را صدا کند. به زودی عمل نامشروع شرانه آشکار شد و او از ترس عقوبت شدن توسط قادیشتو و یارانش به کرانه ی غار کوثا پناه آورد و الوصار را صدا کرد. اما به جایش با دیوهای ترسناک نرگال مواجه شد که برای ربودن او آمده بودند. شرانه از ترس آنها خود را به شب پره ای تبدیل کرد و مخفی شد. نرگال پس از باخبر شدن از این موضوع، فضا را تاریک کرد درحالیکه روشنایی فقط از غار خودش بیرون میتراوید. شرانه ی شب پره به روشنایی جذب شد و به دام افتاد و برخلاف میلش مجبور شد دانش جادویش را در اختیار دیوهایی قرار دهد که جادوگران جنگسالاران و خادمان نرگال را تربیت میکردند. این افسانه احتمالا با اعتقادات مردم کوه عمران مربوط است که پیرو یک مذهب بابلی پیرو تثلیث نبو-عیشتار-نرگال به نمایندگی از آسمان-زمین-زیر زمین بودند. در روایت آنان، نبو یک بار به صورت زنی به نام قادیشتو تجسد یافته و چه بسا این قادیشتو همان سارپانیت داستان شرانه باشد...»

دانلود « جنگاوری مردانه و جادوی زنانه »